رابطه فناوری اطلاعات و توانمندسازی پرستاران بیمارستان نمازی شیراز

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بکارگیری فناوری اطلاعات با توانمندسازی روانشناختی پرستاران بیمارستان نمازی شهر شیراز بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه ی پژوهش را پرستاران بیمارستان نمازی شهر شیراز تشکیل می دهند. کل جامعه مورد پژوهش 1214 نفر بود که تعداد 291 نفر با شیوه ی نمونه گیری در دسترس و با استفاده از جدول کرجسی و مورگان به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از دو پرسشنامه ی توانمندسازی روانشناختی اسپریتزر (1992) با ضریب پایایی 91/0 و پرسشنامه محقق ساخته فناوری اطلاعات و ارتباطات با ضزیب پایایی 86/0 استفاده گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون ضریب همبستگی پیرسون، آزمون رگرسیون خطی ساده، آزمون t گروهای مستقل و آزمون یو مان ویتنی استفاده شد. نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که رابطه مثبت و معناداری بین بکارگیری فناوری اطلاعات با توانمندسازی روانشناختی وجود دارد و فقط نمره کلی فناوری اطلاعات در بعد اعتماد و تاثیر همبستگی منفی و معنادار دارد. همچنین نتایج آزمون رگرسیون خطی نیز نشان داد که فناوری اطلاعات، پیش بینی کننده ی مثبت متغیر توانمندسازی روانشناختی بود و نهایتا زنان و مردان حاضر در این پژوهش در توانمندسازی روانشناختی و همچنین آشنایی با مفاهیم پایه کامپیوتر و صفحه گسترده ها با هم تفاوت داشتند.